«Մենք պետք է մեր պատմությունը հաղորդենք, որպեսզի ուրիշը դա չաղավաղի»․ Երեւանում մեծ էկրաններ բարձրացած «Ամերիկացին»

«Ոսկե ծիրան» 19-րդ կինոփառատոնը մեկնարկեց «Էմմիի» մրցանակակիր ամերիկահայ ռեժիսոր, սցենարիստ եւ դերասան Մայքլ Գուրջյանի «Ամերիկացի» ֆիլմով, որը պատմում է Հայոց ցեղասպանությունից փրկված Չարլիի մասին։ Ֆիլմի հերոսը փախուստի հետեւանքով հայտնվում է Միացյալ նահագներում, նրա ընտանիքի բախտը, սակայն, չի բերում։ Արդեն հասուն տարիքում Չարլին վերադառնում է Հայաստան, որտեղ նրան դիմավորում է Խորհրդային Միության դաժան իրականությունը, ինչի պատճառով նա հայտնվում է ճաղերի հետևում։

«Ամերիկացի» ֆիլմը People of AR production-ի արտադրանքն է, պրոդյուսերներն են Արման Նշանյանը, Պատրիկ Մալխասյանը, Սոլ Թրայոնը։ Սցենարի հեղինակն ու գլխավոր դերակատարը Մայքլ Գյուրջյանն է, որը Հայաստան է ժամանել հատուկ ֆիլմի պրեմիերային ներկա գտնվելու։ NEWS.am STYLE-ի հետ զրույցում Գուրջյանը անկեղծորեն խոստովանեց, որ մեծ հուզմունքով է սպասում հանդիսատեսի արձագանքին։

«Արման Նշանյանի հետ մեր համագործակցությունը սկսվել է ընդնաուր ընկերներից մեկի շնորհիվ։ Հայաստան էի եկել 2019-ին` ուսումնասիրությունների համար, եւ այդ ժամանակաշրջանից էլ մեզ մոտ ձեւավորվեց հրաշալի համագործակցություն։ Ինձ ոգեւորում է այն տաղանդը, որը կա այստեղ՝ Հայաստանում»,-ասաց նա՝ վերհիշելով նաեւ նկարահանումների շրջանը,-«Մեր աշխատանքը համընկավ պանդեմիայի շրջանի հետ, եւ ես ամեն առավոտ դուրս էի գալիս վազելու, մարզվելու, հիմա կարող եմ ասել, որ շատ լավ եմ ճանաչում քաղաքի կենտրոնը, եւ պահում նաեւ առողջ ապրելակերպի այդ սովորությունը»։

Արման Նշանյանն էլ ոգեւորությամբ անդրադարձավ Մայքլ Գուրջյանի հետ աշխատանքին՝ նշելով, որ նկարահանման ողջ գործընթացն անցել է ամենաբարձր մակարդակով,-«Երբ Մայքլն ուղարկեց ինձ սցենարը, միանգամից հավանեցի այն, ու հասկացա, որ այն կարեւոր է մեր ազգի համար, քանի որ պատմում է մեր պատմության այն դրվագների մասին, որոնց շատ չենք անդրադառնում․ խոսքը 1947 թվի մասին է․․․ Պետք է հասկանաք, որ մեզ երկար ժամանակ են փորձել ջարդել, վերացնել, ճնշել, այդ բոլոր հատվածները պետք է ֆիլմի միջոցով ցույց տալ աշխարհին։ Ֆիլմն այսօր շատ մեծ զենք է, որովհետեւ այն, ինչ տեսնում ենք մեծ էկրանին, ընդունվում է, որպես իրականություն։ Մենք պետք է մեր պատմությունը հաղորդենք, որպեսզի ուրիշը դա չվերցնի, իրենով դարձնի, առավել եւս՝ աղավաղի»։

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում: