Ո՞ւմ կառավարման տարիներին են ընդդիմադիր ԶԼՄ-ներն առավել թիրախավորված եղել

Հայաստանում Թավշյա հեղափոխությունից հետո իշխանությունները հաճախ են հայտարարում, որ ընդդիմադիր մամուլը երբևէ չի եղել այսքան ազատ, որքան 2018-ից հետո է: Սա, անշուշտ, վիճելի պնդում է, սակայն պատկերը առավել ամբողջական դարձնելու համար պետք է նախ և առաջ այսօրվա իրավիճակը դիտարկել նախկինում եղած իրավիճակի հետ համեմատության պրիզմայում:

Եվ այսպես, եթե վերցնենք երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կառավարման տարիները, ապա դրանք աչքի ընկան մի կողմից ժողովրդավարական ռեֆորմներով, մյուս կողմից եղան ընդդիմադիր մամուլի հանդեպ բավականին ընդգծված բռնաճնշումներով:

2001-ի նոյեմբերին «Իրավունք» շաբաթաթերթում տպագրվեց հետեւյալ տեղեկությունը. «ՀՀ նախագահական աշխատակազմում կայացվել է «Ա1+» հեռուստաընկերությունը փակելու որոշում»: 2002-ի ապրիլի 2-ին եթերից զրկվեց «Ա1+» հեռուստաընկերությունը: ««Ա1+»-ը դեռ եթերում է»,-ահա այս մակագրությունն էր «թեւածում» թիվ 37 դեցիմետրային հաճախականությունում այդ օրվա ժամը 23.59-ին: Ուղիղ մեկ րոպե հետո «Ա1+»-ը, որը անխափան աշխատում էր ավելի քան 5 տարի, այլեւս եթերում չէր: «Հայաստանի հեռուստատեսային ցանց» ՊՓԲԸ-ի ներկայացուցիչը մտնում է «Ա1+»-ի վարձակալած տարածք եւ անջատում հեռուստաընկերության հաղորդակը: Ընդդիմադիր մամուլը մինչ այդ բազմիցս գրել էր, որ «Ա1+»-ին եթերից զրկում է ՀՀ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, որն այդպիսով նախապատրաստվում է նախագահի 2003-ի ընտրություններին:

Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիները նույնպես չանցած առանց ընդդիմադիր ԶԼՄ-ների հետ առնչվող կնճռոտ հարցերի: Մասնավորապես` Նիկոլ Փաշինյանի ընտանեկան թերթը 2016 թվականի Սարի Թաղի դեպքերի ժամանակ հանդես եկավ հայտարարությամբ, որ Սերժ Սարգսյանի իրավապահների կողմից թիրախային հարձակման են ենթարկվել «Ազատություն», «Ա1+», «ՀԺ», «Արմենիա», Life, ռուսական լրատվամիջոցների թղթակիցները։ Ոմանք ստացել էին մարմնական վնասվածքներ, այդ թվում Life-ի և «Հայկական ժամանակի» թղթակիցները։ Սերժ Սարգսյանը նաև խուսափում էր հանդիպել ընդդիմադիր լրատվամիջոցների հետ, հետևաբար վերջիններս չունեին լիարժեք հնարավորություն տեղեկություն ստանալ երկրի թիվ մեկ դեմքից: Դիցուք՝ հայկական ընդամենը մեկ պրո-իշխանական հեռուստաընկերությանը հարցազրույց տալուն զուգահեռ, Սերժ Սարգսյանը 2017-ի ընթացքում 4 հարցազրույց է տվել միայն ու միայն ռուսական ԶԼՄ-ներին, ևս մեկը ԱՊՀ «Միր» հեռուստաընկերությանը։ Բացի այս, Սարգսյանը մեկ հոդված է հրապարակել ռուսական «Իզվեստիա» պարբերականում:

Նիկոլ Փաշինյանի հռչակած ժողովրդավարության բաստիոնում էլ կան բացահայտ խնդիրներ. Թավշյա իշխանությունները, մեղմ ասած, փորձում են սահմանափակել ընդդիմադիր մամուլի ձայնը, որպեսզի այն այլևս լսելի չլինի: Շարունակվում են խախտումները ընդդիմադիր լրագրողների հանդեպ: Մայիսի 2-ին Երևանում ընդդիմադիր ուժերի կազմակերպած անհնազանդության ակցիաների ժամանակ խոչընդոտվել է մի շարք լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների մասնագիտական գործունեությունը։ Մասնավորապես՝ Պետական պահպանության ծառայության պետ Սարգիս Հովհաննիսյանը Պռոշյան-Բաղրամյան փողոցների խաչմերուկում նախ ագրեսիվ պահված է դրսևորել «Mediahub.am» լրատվական կայքի թղթակից Նարե Գնունու նկատմամբ՝ հարվածելով նրա ձեռքի բարձրախոսին, ապա ոտքով խփել է նույն կայքի օպերատոր Արման Ղարաջյանին ու վնասել տեսախցիկը։ Փաշինյանի կառավարման ընթացքում հարձակում տեղի ունեցավ ընդդիմադիր Հայելի ակումբի վրա: Ընդդիմադիր լրատվամիջոցներին արգելեցին մուտք գործել անգամ Ժողովրդավարության թեմայով կազմակերպված քննարկմանը, ահա այդպիսին է Փաշինյանի կառուցած ժողովրդավարության բաստիոնը:

Աղբյուրը