«Ձվի պատմությունը»․ նույնիսկ մանր խնդիրներում իշխանությունը դրսևորում է ապաշնորհություն, բայց քաղաքացիները կարող են հավատալ, որ դա «նախկինների» ձեռքի գործն է. «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթը գրել է.

«Կիրակի օրը, երբ նշվում էր Սուրբ Հարության տոնը, խանութներում հավկիթ գրեթե չկար, իսկ եթե կար, ապա սարսափելի հերթերով ու թանկ գներով: Ո՞վ է դրանում մեղավոր: Դե, իհարկե, նախկին իշխանությունը, որը հրամայել էր ձու արտադրողներին և վաճառողներին պահել ապրանքը, արհեստական դեֆիցիտ ստեղծել՝ ժողովրդի դժգոհությունն առաջացնելու նպատակով: Ձուն, իհարկե, մանրուք է՝ անձամբ ինձ համար եկեղեցական տոնի խորհուրդը չի բնորոշվում ձվով, փլավով կամ նույնիսկ պահքով. դրանք բոլորն արտաքին դրսևորումներ են: Մեծ հաշվով, այնքան էլ կարևոր չէ, որ «նախկին իշխանությունների» դավերի վարկածին հավատում են տասնյակ հազարավոր մարդիկ. առանց այդ էլ պարզ է, որ ուղեղները լվացած մարդիկ հսկայական զանգված են կազմում:

Էականն այն է, որ նույնիսկ նման մանր խնդիրներում իշխանությունը դրսևորում է իր ամլությունը, անկազմակերպվածությունը, ապաշնորհությունը, և այս դեպքում նույնպես էության մեջ խորանալու փոխարեն հեքիաթներ է հորինում: Այլ կերպ չէր կարող լինել: Գյումրիից Երևան քայլելով և 2-3 շաբաթում իշխանություն ստանալով, հնարավո՞ր է արդյոք ունենալ պետական զարգացման որոշակի տեսլական, կառավարման հմտություններ և ստեղծել կենսունակ իշխանական թիմ: Ո՛չ, այս ընթացքում հնարավոր է նախկին կոռումպացված համակարգի փոխարեն ստեղծել «հակահամակարգ»՝ կոորդինացիայից և նպատակից զուրկ ինչ-որ «հանգույցներ», որոնք ունակ չեն գործելու և կարող են նպաստել միայն պետության հետագա քայքայմանը:

Եթե ձախողումները լինեին միայն ռազմական կամ արտաքին քաղաքական ոլորտներում, դա կլիներ շատ ցավալի, ողբերգական, բայց մեջքն ուղղելու հույսը դեռ կպահպանվեր: Բայց երբ պետական ողջ համակարգը, պատկերավոր ասած, «խոդի չի ընկնում», սա որոշակի հոռետեսական սցենար է ենթադրում նաև հետպատերազմյան ամիսների և տարիների համար: Այս պարագայում մնում է միայն օդի մեջ խոսել՝ «100 փաստ Նոր Հայաստանի մասին», «1000 փաստ մեր աննախադեպ հաջողությունների մասին», «10000 գորգ՝ քաղաքացու օրվա առիթով»:

Կարևոր է, որ այդ խոսակցությունները մեր քաղաքացիներին դուր են գալիս: Նրանք կարող են մի քանի ամիս կամ անգամ մի քանի տարի հավատալ, որ, ասենք, սննդամթերքի էական թանկացումը «նախկին թալանչիների» գործն է: Բայց եթե դա երկար տևի, նրանք այդ նույն համոզվածությամբ կհավաքեն ճամպրուկները և նույն հեքիաթները կպատմեն իրենց երեխաներին ու թոռներին, օրինակ, Կրասնոդարի մարզի գյուղերում: Երեխաները և հատկապես թոռները որոշ ժամանակ կլսեն այս պատմությունները, բայց հետո կմոռանան, թե ինչ առիթով էին դրանք շրջանառվում: Որովհետև այն երկիրը, որի մասին պատմում էին իրենց ծնողներն ու պապերը, իրենց այլևս չի հետաքրքրի»,-գրում է թերթը:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: