Ինչո՞ւ պետք է պատգամավորը զենք կրի․ հատուկ ծառայություններ կան, թող իրենց աշխատանքն անեն, ոչ թե պատգամավորը զենք վերցնի ու ապօրինություններ անի, քաղաքացուն գնդակահարի․ ԼՀԿ պատգամավոր. «Ժողովուրդ»

«ԱԺ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակ­ցության պատգամավոր Ռուբիկ Ստեփանյանը ArmLur.am-ի հետ զրույցում հայտարարեց, որ իր համար անհասկա­նալի է, թե ինչու պետք է պատգամավոր­ները զենք կրեն: Ըստ պատգամավորի՝ ինքը շատ լավ հիշում է, թե 90-ականներին ինչ տեղի ունեցավ, երբ սկսեցինք համատարած զենքեր բաժանել:

-Տեղեկություններ կան, որ ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավորների ներսում քննարկում է եղել առաջիկայում խորհրդարանի ներկայացուցիչներին զենք տրամադրելու վերաբերյալ: Ի՞նչ եք կարծում, զենք անհրաժե՞շտ է պատգամավորին:

-Անկեղծ ասած, մինչև 1999 թ. հոկտեմբերի 27-ը, ինչքան հիշում եմ, պատգամավորները զենքի կրման թույլտվություն ունեին: Որոշ պատգամավորներ կոնկրետ ունեին զենք և կրում էին: Հետո՝ հոկտեմբերի 27-ից հետո, բոլոր զենքերը հավաքեցին: Նման տեղեկություն ես էլ եմ ստացել, որ պատգամավորներին մտադիր են զենք հատկացել: Ինձ թվում է՝ պատգամավորն այդ խնդիրը չունի զենք կրելու:

-Դուք վտանգ տեսնո՞ւմ եք: Օրինակ՝ փողոցում քայլելիս, որպես պատգամավոր, անհրաժեշտ կլինի՞ զենք կրել:

֊Ես ամեն օր քայլում եմ միայնակ, առանց զենքի քայլում եմ: Ունեմ անվանական զենք, սակայն վերջին անգամ չեմ էլ հիշում, թե երբ եմ կրել զենք: Առանց այն էլ արդեն հանրապետություն ապօրինի լիքը զենքեր կան պատերազմից հետո: Իմաստ չունի զինել Ազգային ժողովը: Զենքը տալիս են այն մարդուն, որը կատարում է ծառայողական պարտականություններ, օպերատիվ ծառայություններ իրականացնողներին հիմնականում: Ինչքան գիտեմ, հիմա նույնիսկ տեղամասային տեսուչները զենք չեն կրում, միայն օպերատիվ ծառայության աշխատակիցները, քանի որ նրանք գործ ունեն հանցագործ տարրերի հետ:

-Նաև ՀՀ պետական եկամուտների կոմիտեի որոշ աշխատակիցներ պետք է զենք կրեն, դրա անհրաժեշտությունը տեսնո՞ւմ եք:

-Մեր հանձնաժողովում քննարկվել է այդ հարցը, և դրական եզրակացություն է տրվել: Բայց ես ասեմ, որ զենք կարելի է տրամադրել, օրինակ, սահմանի ՊԵԿ-ի հարկային կամ մաքսային օպերլիազորներին: Մշտական կրելու համար, գտնում եմ, որ պետք չէ: Սահմանի վրա կարելի է, բայց Երևան քաղաքում կամ մարզերում մի տեղ գնում է ստուգման, ինչի՞ համար զենք կրի: Քաղաքացին, որ տեսնի՝ աշխատակիցը զենք ունի, կսկսի ավելի օրինակա՞ն լինել: Ավելի շատ պետք է քննարկվեն սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներին տրամադրեն, օրինակ՝ գյուղապետարանում պահակակետ նշանակվի, եթե անհրաժեշտություն լինի, ամեն մեկը ոչ թե անվանական, այլ ըստ ցուցակի ստորագրեն, ստանան և հարկ եղած դեպքում սահմանին կամ ինչ-որ վտանգի դեպքում ունենան զենք:

-Ըստ Ձեզ՝ ինչո՞ւ է իշխանությունը գնում այս քայլին, ի՞նչ վտանգ է տեսնում:

-Ես չեմ կարող ասել, թե ինչ են իրենք մտածում, ընդամենը բամբասանքի տեսքով է դեռ: Երբ կբերեն խորհրդարան կամ հանձնաժողովի նիստերին քննարկման, այդ ժամանակ մենք մեր հարց ու պատասխանը կտանք: Ես չգիտեմ, թե ինչի համար են ուզում զենք կրել: Առանց այն էլ հանրապետությունում զենք կա, էդքան զենքի դիմաց ի՞նչ ենք անում: Կամ էլ ինչի՞ց պետք է վախենան, հիմնականում երիտասարդ տղաներ են: Անհատական կարող է մի քանիսը վախի զգացողություն ունենան, բայց ընդհանուր, չեմ կարծում, որ պետք է բոլորին զինել: Զենքը վերջապես մի օր կկրակի: Մենք տեսել ենք՝ ինչ ժամանակներ են եղել:

-Մտահոգությունն առաջացել է այն ժամանակ, երբ պատերազմի ավարտից հետո քաղաքացիները ջարդուփշուր արեցին կառավարության դռներն ու պատուհանները և ներխուժեցին ներս: Ի՞նչ եք կարծում, հնարավո՞ր է՝ կրկնվեն նման դեպքերը:

-Նախ պետք է այնպես անեին, որ այդ քաղաքացիները չհասնեին խորհրդարան, անվտանգությունը պետք է իր աշխատանքը կատարեր: Պատկերացնո՞ւմ եք, որ զենք ունենային, ինչ կլիներ: Ամեն անգամ չեն գալիս խորհրդարանի շենք կամ կառավարություն: Դրանք հատուկ պահպանվող օբյեկտներ են, և համապատասխան ծառայություններ կան: Թող նրանք իրենց աշխատանքը կատարեն, ոչ թե պատգամավորը զենքը վերցնի ու սկսի ապօրինություններ անել, քաղաքացու կամ մյուսին գնդակահարել: Գտնում եմ՝ ճիշտ չէ: Մենք ժողովրդի կողմից ընտրված մարդիկ ենք, ինչի՞ համար պետք է ժողովրդից վախենանք»,-գրում է թերթը:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: