Ղարաբաղի նախագահ Արայիկ Հարությունյանն իր գործողություններով ցույց է տալիս, որ Քաշաթաղի շրջանը Ղարաբաղ չէ, քանի որ նա այդ շրջանի բնակիչներից, ըստ էության, հրաժարվում է

Ղարաբաղի նախագահ Արայիկ Հարությունյանն իր գործողություններով ցույց է տալիս, որ Քաշաթաղի շրջանը Ղարաբաղ չէ, քանի որ նա այդ շրջանի բնակիչներից, ըստ էության, հրաժարվում է: Այս մասին այսօր Երևանում լրագրողների հետ զրույցում ասաց Ղարաբաղից փախստական Հայկ Կիրակոսյանը:

Նրա խոսքով՝ այժմ նա ժամանակավոր ապրում է իր եղբոր մոտ Արարատի մարզում, եւ մինչ օրս չի օգտվել կառավարության աջակցության որեւէ ծրագրից, բացի 68 հազար+15 հազար դրամ ծրագրից: «Պարզվում է, որ Քաշաթաղի շրջանում ծնված երեխաների 70 տոկոսի տվյալները գրանցված չեն պետռեգիստրում, այսինքն՝ նրանց տրված ծննդյան վկայականներն ուժ չունեն: Այդ կապակցությամբ հնարավորություն չկա կառավարության աջակցության ծրագրերից օգտվելու համար: Անչափահասների հարցը լուծվել է նոր սոցքարտերի տրամադրման միջոցով, որոնց հիման վրա շահառուների մի մասը կարողացել է օգտվել հավելյալ աջակցությունից, իսկ չափահասների պետական աջակցության հարցը ձգձգվում է: Նույնիսկ իմ 16-ամյա երեխայի համար, ով չի հասցրել զորագրվել ռազմական դրության պատճառով, արհեստական կամ գիտակցված խոչընդոտներ են ստեղծվում: Երեկ անձնագրերի եւ վիզաների վարչությունից զանգեցին եւ ասացին, որ եթե ցանկանում եք քաղաքացիություն ստանալ, ապա պետք է Ստեփականերտ մեկնել: Երբ ես խնդրեցի կազմակերպել Ղարաբաղ այցը, իմ զրուցակցի ձայնը փոխվեց, նա ասաց, որ ինքն այս հարցերով չի զբաղվում: Ավելին, երբ Արտաշատում իմ երեխան զորագրվեց, հրաման տրվեց նրան հաշվառումից հանելու մասին: Ինչո՞ւ: Մեզ համար խնդիրներ ստեղծելու համա՞ր»,-հավելեց նա:

Կիրակոսյանը նկատեց, որ Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները շարունակում են նախորդների պրակտիկան, երբ օգնություն են տրամադրում շահառուների ընդամենը 30 տոկոսին: «Սեպտեմբերի 27-ից ես առաջնագծում եմ եղել, իսկ իմ մեջքի հետեւում տարածքների հանձնման մասին հայտարարություն է ստորագրվել: Իմ ընտանիքը հասցրել է մի քանի իր հավաքել եւ հեռանալ: Ինչ վերաբերում է պարենային օգնությանը, այն տրամադրվում է փչացած սոխի, կաղամբի, կարտոֆիլի եւ այնի տեսքով: Իրերի տեսքով օգնություն ստանալու փորձի ժամանակ արհեստական խոչընդոտներ են ստեղծվում: Եթե նման մանրուքների ժամանակ մենք դժվարությունների ենք բախվում, ի՞նչ կլինի, երբ հերթը լուրջ ծրագրերի, օրինակ՝ բնակարան ստանալու ծրագրի իրականացմանը հասնի: Նման պայմաններում պետք է միասնական պայքարել քաղաքական հարթությունում կամ էլ պարզապես լքել երկիրը»,-նշեց փախստականը: