Փակուղին հասնում է գագաթնակետին՝ հասունացնելով նաև ճանաչումը

ՌԴ արտգործնախարարը հայտարարել է, որ անհրաժեշտ է անհապաղ դադարեցնել ռազմական գործողությունները:

Նա խոսել է մոսկովյան հրադադարի, դրա չիրականանալու մասին՝ միաժամանակ նշելով, որ Ռուսաստանն աշխատում է Հայաստանի ու Ադրբեջանի հետ հրադադարի հաստատման վերահսկողական մեխանիզմների շուրջ և ակնկալում է, որ շուտով այդ մեխանիզմը կներդրվի: Ինչի վրա է կառուցված Լավրովի հույսը կամ ակնկալիքը՝ պարզ չէ, որովհետև փաստացի արդեն երկրորդ անգամ կատարվում է հրադադարի փորձ, այս անգամ Ֆրանսիայի նախաձեռնությամբ, բայց ապարդյուն:

Մյուս կողմից՝ ակնհայտ է, թե ինչու ապարդյուն: Որովհետև փորձում են պայմանավորվել մեկի հետ, որը վաղուց արդեն ընդամենը մյուսի՝ Էրդողանի ձեռքի խաղալիքն է և պատերազմի գործիքը: Հետևաբար տրամաբանությունը հուշում է, որ կա՛մ պետք է այդ մեկը փոխվի, և Էրդողանը Բաքվում զրկվի իր գործիքից, կա՛մ պետք է հրադադարին ուղղված ջանքը ուղղվի Էրդողանին: Իհարկե, մյուս կողմից, հենց դա է նաև Էրդողանի նպատակը, որպեսզի խոսեն իր հետ: Այսինքն՝ եթե խոսեն իր հետ հրադադարի մասին, ապա բնական է, որ սկսվելու է գործընթաց, երբ խոսելու են իր հետ ամեն ինչի մասին: Եվ հենց դա է եղել ահաբեկչական պատերազմի սանձազերծման ամբողջ նպատակը:

Այդ դեպքում ստացվում փակուղի, եթե մի կողմից՝ հրաժարվում են խոսել Էրդողանի հետ, մյուս կողմից՝ խոսում են Ալիևի հետ, որը բացարձակապես ի վիճակի չէ չկատարել Էրդողանի հրահանգները: Բացառել պետք չէ, որ փորձ է արվում խորացնել այդ փակուղին: Հարց կարող է առաջանալ, թե ինչու:

Բանն այն է, որ իրավիճակը, ինչպես տեսնում ենք, փակուղային է հենց սկզբից, և մեծ հաշվով հենց դա է նաև թույլ տվել սկսել պատերազմ, համարձակություն և հանդգնություն տվել Թուրքիային սկսել այդ պատերազմը: Ըստ այդմ՝ եթե փակուղին թույլ է տվել սկսել այդ պատերազմը, ընդ որում՝ խոսքը լոկ բանակցային փակուղի կոչվածի մասին չէ, այլև ռեգիոնալ աշխարհաքաղաքական հարաբերությունների փակուղու մասին ընդհանրապես, ապա պատերազմի ավարտին հնարավոր է մոտենալ թերևս փակուղին իր գագաթնակետին մոտեցնելու միջոցով:

Ակնառու է, որ քաղաքական նոր ու համարձակ որոշումները, շրջադարձային որոշումները կարող են ծնվել միայն այդ դեպքում, հասունանալ միայն այդ դեպքում, ինչպես, օրինակ, Արցախի ինքնորոշման իրավունքի միջազգային ճանաչումը կամ «Անջատում հանուն փրկության» տրամաբանության գեներացիան: Համենայնդեպս ակնառու է, որ առկա միջավայրային տրամաբանության պայմաններում այդ օրակարգը դեռ ունի քաղաքական հասունացման անհրաժեշտություն, իսկ առանց այդօրինակ քաղաքական շրջադարձային լուծումների հնարավոր չի լինելու ազդել պատերազմի հրձիգների վրա և սթափեցնել նրանց:

Աղբյուրը՝ 1in.am