Ես արգելում եմ իշխանություններին բանակցել մի պետության հետ, որը չի պատժում հայ տատիկի ականջ կտրող մարդկանց. Գինոսյան (Տեսանյութ)

Տրամաբանող մարդը, երբ իր միտքը կառուցում է տրամաբանության վրա, հաճախ սխալվում է, երբ հաշվի չի առնում, որ դիմացի մարդկանցից մեկը կարող է տրամաբանել չիմանա. Ադրբեջանի դեպքում, երբ այդ մարդիկ ոչ մի տրամաբանություն չունեն, երբեմն Թուրքիայի հրահրմամբ, երբեմն ուղղակի պարապությունից կամ այլ անհասկանալի բաներից ելնելով ինչ-որ պահի ուզում են իրենց մասին խոսեն կամ իշխանության ունեցած խնդիրները կոծկեն: Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում նշել է «Կարին» համույթի գեղարվեստական ղեկավար, ազգային պարարվեստի գործիչ, Արցախյան ազատամարտի մասնակից Գագիկ Գինոսյանը՝ անդրադառնալով Տավուշի ուղղությամբ Ադրբեջանի ագրեսիայի պատճառներին:

«Ուղղակի, հերթական անգամ, մենք ինչ-ինչ քաղաքական, աշխարհաքաղաքական պատճառներով, եւ 1994-ին, եւ 2016-ին, եւ հիմա, չգիտես ինչու, սահմանափակում ենք մեր գործողությունները, երբ պետք է ուղղակի լավ դաս տալ, որ հետագայում նման փորձ չարվի: Տավուշի այդ հատվածում դեմարկացիոն գոտի կա, եւ այն տարածքը, որի համար իրենք վայնասուն են բարձրացրել, պաշտոնապես ՀՀ տարածքում է գտնվում: Իրենց ոտնձգությունները ստիպեցին, որ հայերն այդտեղ հիմնավոր հենակետ ստեղծեն: Հիմա այդ բարձունքը ավելի հզոր է դարձնում Հայաստանի դիրքը եւ ավելի խոցելի դարձնում Ադրբեջանի տարածքը բավականին մեծ խորությամբ: Իրենք պետք է ուղեղ ունենային ու հասկանային, որ այդքան էլ դյուրին չէ ամեն անգամ ռուսից զենք առնել, Իսրայելից ԱԹՍ-ներ առնել ու մտածել, ուրեմն վերջ, կարող ենք մտնել: Իրենք ունեն ամեն ինչ, փող, նավթ, զինտեխնիկա, հանդերձանք, բայց չունեն մի կարեւոր բան՝ ոգի եւ հայրենիքի գիտակցում:

Ինչ վերաբերում է դաս տալուն, վստահաբար, պետք էր ավելի հզոր դիրքեր զբաղեցնել: Այն հենակետերը, որտեղից սկսվել են գործողությունները, պետք է հիմնահատակ ոչնչացվեն, սրբվեն գետնի երեսից: Բայց երբ թույլ ենք տալիս դիակները վերցնեն, երբ մենք այնտեղ գերիներ ունենք, իրենք էլ մտածում են՝ դե հայերը մարդասեր ազգ են»,-ասաց Գինոսյանը:

Նա ընդգծեց, որ ինքը, որպես ՀՀ քաղաքացի, արգելում է իշխանություններին բանակցել մի պետության հետ, որը հերոսացնում է Ռամիլ Սաֆարովին, չի պատժում հայ տատիկի ականջ կտրող, հայ զինվորին գլուխը կտրող մարդկանց:

Գաիկ Գինոսյանը նկատեց, որ մինչեւ 2016 թվականը հարաբերական հավասարակշռություն էր եւ միայն կրակոցներ էին լինում սահմանին. «Սակայն այդ հավասարակշռությունը խախտվեց մեր բարեկամ ռուսների կողմից հզոր զենքերի վաճառքով, որով իրենք իրենց համար տնտեսական հարց էին լուծում եւ տարածաշրջանում նոր պատերազմ հրահրում: Մոնթեն ասում էր՝ խաղաղություն կարող է լինել միայն մեր հաղթանակի դեպքում»:

Նա նշեց, որ հիմա շատերն իրեն հարցնում են, թե կարո՞ղ է Թուրքիան հարձակվի. «Մենք 1918-ին ցեղասպանությունից 3 տարի անց Սարդարապատում, Բաշ Ապարանում, Ղարաքիլիսայում հաղթական կռիվ ենք տվել: Հիմա ինչո՞ւ ենք վախենում Թուրքիայից: Քավ լիցի, եթե պետք լինի՝ Թուրքիայի դեմ էլ կկռվենք: Դրա համար պետք է ամեն օր պատրաստ լինել, զինվորի կողքին լինել, ռազմարդյունաբերության կողքին լինել: Ամեն օր երկիրը հզորացնել, ոչ թե վախեցած սահմանի էս կողմում ծվարել ու մտածել՝ բա որ հանկարծ Թուրքիան հարձակվի: Թող Թուրքիան մտածի, թե հարձակվելու հետեւանքն ինչ է լինելու: Միգուցե դա լինի պատմության ավարտը, որ դարեր առաջ սկսվել է, դա լինի իրենց վերջի սկիզբը, որ մենք վերադարձնենք այն խնկահոտ երկիրը, որ թողել ենք շան բերանում»:

Գինոսյանն անդրադարձավ նաեւ ներքին քաղաքականությանը՝ նշելով. «Ես քննադատություններին դեմ չեմ, եթե դա իրոք սրտացավությամբ քննադատություն է: Ասում են՝ իրական քննադատը գրիչն իր արյան մեջ է թաթախում, իսկ վայ-քննադատները իրենց թարախի բշտիկներից են օգտվում: Այս տեսակետից ինքնամաքրվելու շատ տեղ ունենք, ինքնաքննադատելու շատ տեղ ունենք»: