Ճանապարհային երթեւեկությունը Երեւանում. փորձարկումները շարունակվում են

Երևանում ավտոմեքենաների թիվը տարեցտարի ավելանում է, եւ երթեւեկության կազմակերպման հետ կապված խնդիրներն աճում են երկրաչափական պրոգրեսիայով: Փորձելով ինչ-որ կերպ հաղթահարել իրավիճակը՝ ճանապարհային ոստիկանությունը տարբեր միջոցառումներ է ձեռնարկում՝ երբեմն պարզապես փորձարկումներ անելով։

Վերջին նման փորձարկումը կայանում էր բայանում էր արագության ռեժիմի իջեցման մեջ այնտեղ, որտեղ այն գերազանցում էր 60 կմ/ժամ: Ինքնին այն փաստը, որ մի շարք պողոտաներում այն ​​գերազանցում էր երթեւեկության թույլատրելի արագությունը, արդեն իսկ հետաքրքիր փաստ է: Սակայն իրականում այդպիսի մոտեցումը արդարացված էր, 60 կմ/ժամից բարձր արագություն սահմանվել էր կենտրոնը ծայրամասերին միացնող պողոտաների վրա, օգնում էր թեթեւացնել երթեւեկությունը: Իսկ 100 կմ/ժ եւ ավել արագություն բացող խախտողների կամ իրենց եւ մյուսների կյանքին սպառնացող մրցավազք կազմակերպող մարդկանց վրա կենտրոնանալը, մեղմ ասած, այդքան էլ խելամիտ չէ: Արագության ռեժիմը դեպի ներքեւ փոխելու որոշումը մոտիվացվում էր երթեւեկության անվտանգության համար մտահոգությամբ: Նույն կերպ բացատրվում էր նաեւ լուսացույցներ տեղադրելու որոշումը: Դրանցից մեկն Իսակովի պողոտայի վրա է: Դժբախտաբար, ինչ-որ բան ներդնելիս ճանապարհային ոստիկանությունն այնքան էլ հետեւողական չէ դրանց իրականացման գործում, եւ ամեն օր կարելի է բազմաթիվ ավտոմեքենաներ տեսնել, որոնք սլանում են կարմիր լույսի տակով, քանի որ մոտակայքում տեսախցիկներ չկան: Իջեցնելով արագության ռեժիմը՝ ոստիկանությունում իսկապես ասել էին, որ եթե որոշումն անարդյունավետ լինի, ապա այն չեղյալ կհայտարարվի: Որոշումն ուժի մեջ է մտել հուլիսի 18-ից: Եվ ահա, արդեն մի քանի օր է տեղի է ունենում այն, ինչ, ըստ էության, պետք էր սպասել․ վարորդների մի շատ փոքր մասն է երթեւեկում նշված արագությամբ, ճնշող մեծամասնությունը արգելակում է միայն տեսախցիկների առջեւ: Արդյունքում, ինչպես միշտ, կարգապահ վարորդները տուժում են՝ իրավասու մարմինների կողմից վերահսկողության պակասի պատճառով։ Մի քանի ամիս առաջ ոստիկանությունում մտածեցին, մտածեցին եւ որոշեցին նախկին «Հայրենիք» կինոթատրոնի դիմաց գտնվող հրապարակում օղակաձեւ խաչմերուկ կազմակերպել: Քաղաքացիների վրդովմունքն ինչպես միշտ անտեսվեց: Նորամուծությունը տեւեց մի քանի շաբաթ եւ չեղարկվեց սարսափելի խցանումների պատճառով: Նմանատիպ ճակատագրի արժանացավ նաեւ Կիեւյան կամրջի հատվածը փակելու որոշումը: Չգիտես ինչու փակեցին, ապա կրկին բացեցին: Կան մի շարք խաչմերուկներ, որտեղ լուսացույցները մեկ հայտնվում, մեկ անհետանում են, ապա նորից են հայտնվում եւ աշխատում օրը մեջ: Այնպիսի տպավորություն է, որ երթեւեկության կազմակերպման փոփոխությունների վերաբերյալ որոշումները կայացվում են ինչպես Աստված կամենա՝ առանց իրավիճակի պատշաճ ուսումնասիրման եւ առանց հետեւանքները հաշվարկելու: Տնային տնտեսուհիների մի կատեգորիա կա, ովքեր սիրում են վերադասավորվել կահույքը, եւ անում են դա ըստ ներշնչանքի։ Ճանապարհային անվտանգության մասին մտահոգությունները շատ քիչ են տարածվել ճանապարհային նշանների վրա: Որպես կանոն՝ նշանները տեղադրվել են եզակի թվով եւ շատ լուսացույցների նման՝ ոչ միշտ հասանելի վայրում: Դե ինչ, վարորդ, չհորանջես ճանապարհին: Խաչմերուկները, որտեղ ուղղությունը նշվում է միայն գծանշանների տեսքով, առանձին խոսակցություն է: Ընդհանրապես, Երեւանի ճանապարհներով երթեւեկելու համար հարկավոր է «ֆարվատեր» իմանալ՝ դարուփոսեր, թփերի մեջ թաքնված նշաններ եւ լուսացույցներ։ Պարադոքսալ է, սակայն ճանապարհային ոստիկանությունը համառորեն չի ցանկանում տեսնել այն, ինչ, թվում է, տեսնել հնարավոր չէ․ զեբրների մոտ եւ նույնիսկ վրա կայանած ավտոմեքենաներ, մրգերի վաճառակետեր, որոնք անհասկանալի տրամաբանությամբ տեղավորվել են հենց ճանապարհի վրա: Կարելի՞ է արդյոք ենթադրել, որ ՃՏ տեսուչները դա չեն տեսնում: Դժվար է դրան հավատալ: Ինչպե՞ս նրանք չեն տեսնում երթեւեկելի հատվածն անկյունագծով հատող վարորդներին, որոնք համառորեն անտեսում են ջիգիթների, երկու սեռերի ներկայացուցիչների «շրջադարձային ազդանշանները», ովքեր բաց չեն թողնում իրենց ձեռքերից հեռախոսները եւ կայանում են երկրորդ գծի վրա՝ չնայած առաջին գծի վրա տեղի առկայությանը, նրանց, ով սիրում է սլանալ 30-40 կմ/ժամ արագությամբ ծայրի ձախ գծով, իսկ դա ճանապարհային պատահարների լուրջ պատճառներից մեկն է: Սակայն կարգուկանոն հաստատելու եւ վարորդների մոտ երթեւեկության այլ մասնակիցների նկատմամբ հարգանքի մշակույթ սերմանելու փոխարեն ճանապարհային ոստիկանությունում գնում են նվազագույն դիմադրության ճանապարհով։