Ինչպե՞ս են Սորոսի գրանտակերները աղավաղում Երևանի պատմությունը

Սորոսի գրանտակերներն անցել են գրոհի՝ նրանք հայտարարում են, որ ժամանակին՝ անցյալ դարի 20-ական թվականներին, Ֆիրդուսի թաղամասում ադրբեջանցիներ են բնակվել: Համա թե ժամանակ են գտել այսպիսի հայտարարության համար, այս մասին գրում է Shamshyan.com-ը:

Ադրբեջանցիները հաստատ շնորհակալություն կասեն գրանտակերներին, որովհետև իրենք են, չէ՞, ասում, որ Երևանը ադրբեջանական քաղաք է ու ահա քեզ վկայություն հենց հայերի բերանով՝ Ֆիրդուսի թաղամասում ապրել են ադրբեջանցիներ: Խելքներիդ ձյուն գա, սորոսցիներ: Գոնե տեղյա՞կ եք, որ ձեր հայտարարության օրերին ադրբեջանցիները ռմբակոծում են Տավուշի այն բնակավայրերը, որտեղ երբեք ոտք չեն դրել:

Այնտեղ մեր տղերքը այդ բաշիբոզուկների ագրեսիայի դեմն են առնում, դուք այստեղ խոսում եք Երևան քաղաքում «ադրբեջանական հետքի» մասի՞ն: Երևի շուտով տվյալներ էլ կգտնեք առ այն, որ ադրբեջանցիները Երևանում են հայտնվել դեռ Մենուայի հայր Արգիշտիի ժամանակներից, երբ դեռ հայերի հետքն էլ չկար: Էլ ի՞նչ օյին ունեք բերելու բազմաչարչար այս քաղաքի գլխին: Գրանտները լրի՞վ թափել են ձեր ուղեղները: Ձեր վրա ի՞նչ առաքելություն են դրել այստեղ՝ պահպանել Երևանում ադրբեջանցիների հետքե՞րը: Լա՞վ եք մտածել:

Դուք գիտե՞ք, որ Shamshyan.com-ը ահազանգեր է ստանում Ֆիրդուսի թաղամասի բնակիչներից, որոնք սարսափած են ձեր խիստ կոսմոպոլիտ հայտնագործությունից, նրանք ուզում են հասկանալ՝ որտեղի՞ց պեղեցիք ադրբեջանիցներին, ո՞վ է այստեղ նրանց հետ չայ խմել, ի՞նչ փախստականների են նրանք հյուրընկալել Ֆիրդուսում: Այսինքն, եթե նրանք չհյուրընկալեին, հայ փախստականները Երևանում օդու՞մ էին մնալու: Ձեր ինչի՞ն է պետք այդ ապատեղեկատվությունը: Ձեզ լիքը փո՞ղ են խոստացել, այդ հայտարարությունը գրչի մի հարվածով լուծու՞մ է Ղարաբաղի հարցը կամ ադրբեջանցիները խոստացել են չկրակե՞լ մեր զինվորների վրա: Լա՞վ եք մտածել այդ հայտարարությունն անելիս:

Հլը հայտարարողն էլ գրականագետ է, երևի «Անլռելի զանգակատան» հեղինակ Պարույր Սևակի մոտ է նման փաստեր գտել, գուցե ավելի հե՞տ գնայիր, գուցե Նարեկացու «Մատյան ողբերգության» պոեմի մե՞ջ գտնեիր վկայություններ, որ Ֆիրդուսի թաղամասում ապրել են ադրբեջանցիներ: Մարդ էլ այդքան անազնիվ լինի իր պայքարում, եթե իհարկե կարելի է սա պայքար կոչել: Դեռ Տավուշում սպանված զինվորների արյունը չի էլ չորացել, սրանք արդեն ադրբեջանցիների մարդասիրության առաջ են խոնարհվում՝ Երևանի սիրտը ներկայացնելով անգամ մեկդարյա պատմություն չունեցող ազերիների բնօրրան: Հաջորդ անգամ խոսելիս մի քիչ մտածեք, լա՞վ, թե չէ ձեր գործունեությամբ ջուր եք լցնում թշնամիների ջրաղացին՝ վտանգելով մեր ժողովրդի ազգային անվտանգությունը: