Սևանի ամենամեծ խնդիրը 28 թափվող գետերն են, որտեղից լցվում են կենցաղային թափոններ և աղբ, սակայն մաքրիչ կայանները բացակայում են, արդյունքում Սևանում ճահճացում է նկատվում. փորձագետ

Հայաստանի առջև լուրջ բնապահպանական խնդիր են ծառացել: Օգոստոսի 8-ին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ այս մասին հայտնեց էկոլոգիայի նախկին նախարար, ԳԱԱ երկրաբանության ինստիտուտի տնօրենի խորհրդական Սարգիս Շահազիզյանը:

Նրա խոսքով՝ խնդիրները կապված են երկրի անտառների ոչնչացման հետ, ինչը հետագայում կարող է ջրային ռեսուրսների պաշարների նվազմանը, ջերմաստիճանի բարձրացմանը, անապատացմանը հանգեցնել, ինչպես նաև ջրային ռեսուրսների ոչ արդյունավետ կառավարման հետ:

«Որոշ հետազոտություններ վկայում են այն մասին, որ Հայաստանում իբրև թե ջրի զգալի պակաս կա, սակայն նման խնդիր չկա, այլ կա արդյունավետ ջրօգտագործման խնդիր:

Այն տարիներին, երբ ես նախարարի պաշտոն էի զբաղեցնում, Երևանում մեկ շնչին օրական 2000 լ ջուր էր բաժին հասնում: Սակայն այն ժամանակ և հիմա համակարգը ահավոր վիճակում է, ինչը ջրի 60-70 տոկոս կորստի պատճառ է դառնում: Ներկայիս աշխարհում դա հավասազոր է հանցագործությանը», - ասաց նախկին նախարարը:

Շահազիզյանն ընդգծեց, որ Սևանի ջրի կորստից խուսափելու համար ոռոգման համակարգի վերանորգմամբ զբաղվելու փոխարեն մենք անընդհատ լճից ջուր ենք բաց թողնում, ինչը լուրջ հետևանքների է հանգեցնում:

«Սևանում ճահճացում է նկատվում, որը որոշակի փուլում անդառնալի է դառնում:

Սակայն կարելի է քայլեր ձեռնարկել և փրկել իրավիճակը: Կարևոր է հասկանալ, որ չի կարելի շատ արագ բարձրացնել ջրի մակարդակը, քանի որ դա կարող է խախտել հավասարակշռութունը և հանգեցնել ափամերձ հատվածում օրգանական նյութերի նեխմանը», - հավելեց նա:

Ըստ փորձագետի՝ լճի ամենամեծ խնդիրը 28 թափվող գետերն են: Այդտեղից լցվում են կենցաղային թափոններ եւ աղբ եւ եթե գոնե 4-5 գետերում մաքրիչ կայաններ չտեղադրվեն, ապա անհնար կլինի հասնել ձկան պաշաների ավելացմանը:

«Այսօր ձկնաբուծարանները, որոնք ամբողջ տարին օգտագործում են Արարատյան դաշտի արտեզյան ջուրը, կարող են պատճառ դառնալ, որ այն դադարի վերականգնվել:

Նախկինում ջրի օգտագործումը կենցաղային, ինչպես նաեւ ոռոգման նպատակներով այսպիսի խնդիր չէր ստեղծում, քանի որ ծավալները փոքր էին, իսկ մեծ ծավալով օգտագործվում էր միայն գյուղատնտեսական սեզոնին»,- նշեց նախկին նախարարը՝ հավելելով, որ աղբյուրներից խմելու ջրի պաշարները կազմում են 1,6 մլրդ խոր.մետր, եւս 1,7 մլրդ խոր.մետր բաժին է ընկնում դրենաժային ստորգետնյա ջրերին:

Փորձագետը նշեց, որ անհաժեշտ է լուծել նաեւ կոյուղու համակարգի հարցը, քանի որ որոշ վայրերում այս խնդիրը դեռեւս գոյություն ունի, հակառակ դեպքում հնարավոր է բախվել ստորգետնյա ջրերի վարակմանը: «Բնապահպանության խնդիրները պետք է դիտարկել որպես իրար փախկապակցված պրոցեսների շղթա: Եթե չներդրվի բնապահպանության ոլորտում կրթության եւ դաստիարակության համակարգը, չանցկացվի բնապահպանական մշակույթի մակարդակի բարձրացման աշխատանք, ապա պետությունը չի կարողանա հաջողության հասնել»,- եզրափակեց Սարգիս Շահազիզյանը: