Նախկին համակարգը սադրանքի է դիմում. Արմեն Սարգսյանի վճռական խոսքը նշանակություն կունենա

Իջևանում օրերս տեղի ունեցած իրադարձությունների շուրջ տարբեր մեկնաբանություններ հնչեցին։ Այդ թվում նշվում է, որ սա ոչ թե զուտ սոցիալական բողոք է, այլ սադրանք՝ նախկին համակարգի կողմից։ 

«Առաջին լրատվական»-ը այս հարցի շուրջ զրուցել է քաղաքագետ Արկադի Վարդանյանի հետ՝ իմանալու՝ ինչքանո՞վ է նա ընդունում այդ տեսակետը։

– Անկասկած այդպես է, երկու կարծիք լինել չի կարող։ Ինչ վերաբերում է բուն հարցին՝ անտառահատմանը և այն հիմնավորումներին, թե դա ապրուստի միակ միջոցն է, այստեղ արդեն շատ ուժեղ սադրանքը երևում է։ Նախկին համակարգի մատը ոչ թե խառն է, այլ այս ամենը շատ հստակ կազմակերպված է եղել։

– Որպեսզի քաո՞ս ստեղծվի երկրում ու ցույց տրվի, թե վարչապետը չի՞ կարողանում իրավիճակը կառավարել։

– Այո՛, իհարկե, բոլոր սլաքներն այդ ուղղությամբ են գնում։ Ամեն կերպ ուզում են ցույց տալ, որ վարչապետը չի տիրապետում իրավիճակին, չի կարողանում կառավարել։ Իհարկե, որոշ չափով վարչապետը և իշխող խումբը առիթ տալիս են նման պնդումներ անելու, որովհետև այն սխալները, որոնք թույլ են տրվում ինչպես արտաքին, այնպես էլ ներքին կադրային շրջանակներում, այդ հիմքերը ստեղծում են։ Առանց խոչընդոտների չի կարող լինել, երիտասարդ են, սխալվում են, կյանքի, քաղաքականության փորձ չունեն, հաշվարկները սխալ են անում։

Բայց այդ ամենից օգտվելով՝ նախկին համակարգը փորձում է ամեն կերպ Իջևանի դեպքերի և նմանատիպ այլ սադրանքներ իրականացնել, որպեսզի ցույց տա՝ տեսեք, այս տղան չի կարողանում կառավարել ու կողմնորոշվել։ Շատ մտածել պետք չէ, որ այս ամենը հասկանանք։

– Իհարկե, իշխող ուժը սխալներ է թույլ տալիս, բայց հնարավո՞ր է տարբեր վայրերի այս բողոքի ակցիաները, տարբեր ոլորտների դժգոհությունը մեծ խնդիրների առաջ կանգնեցնեն իշխանություններին։

– Ես արդեն ասացի, որ տարակուսելու շատ պատճառներ են ստեղծվում։ Հիմնականում, իհարկե, մեղավորությունը իշխանությանն է, և փորձն է պակասում։ Աստված տա, որ այդպես լինի, որովհետև, ինչպես գիտեք, ոմանք պնդում են, որ այդ ամենը, սկսած թավշա հեղափոխությունից, ոչ այլ ինչ էր, քան Սերժի կողմից կազմակերպված շատ հեռահար նպատակներ ունեցող սադրանք, որի մասնակիցներն են իրենց պնդումներով՝ նաև հեղափոխության լիդերները։ Աստված չանի, եթե այդպես լինի՝ չնայած ես շատ եմ կասկածում, որ նման բան կարող է լինել։ Իհարկե, որոշակի քայլեր արժեր ժամանակին անել, հիմա էլ ուշ չէ։ Պետք է վերջ տալ բոլոր կասկածանքներին, տարաձայնություններին։ Իսկ դրա համար պետք է հեղափոխական վճռականություն և քաղաքական կամք։

– Ձեր կարծիքով՝ նման լարված իրավիճակներում նախագահի դերը ո՞րը կարող է լինել։

– Ես նախագահ Արմեն Սարգսյանին միշտ ընկալել եմ և շարունակում եմ ընկալել որպես շատ զգուշավոր, ամորֆ մի անձնավորություն, որը մեկ տարուց ավելի ժամանակաընթացքում որոշակի քայլ չի արել՝ բացի Վահե Գրիգորյանին ՍԴ դատավոր առաջարկելուց։ Դա միակ դրական ու վճռական քայլն էր, մնացած դեպքերում, ռուսներն ասում են՝ «նե նաշե, նե վաշե»։ Նա այդպես է իրեն պահում՝ ոչ ոքի, այդ թվում՝ հներին, չնեղացնելու համար։ Այսպես թե այնպես մենք գիտենք, թե նա ինչպես նշանակվեց՝ Սերժիկ Սարգսյանի առաջարկով, իհարկե նա ինչ-որ պարտականության զգացում ունի։ Բայց քանի որ անձամբ ծանոթ չեմ, վստահ չեմ կարող ասել։ Դատելով ծավալվող իրադարձություններից՝ ընդհանուր առմամբ կարող եմ ասել, որ նա պարզապես ամորֆ անձնավորություն է, ոչ վճռական։

– Նման իրավիճակներում իր խոսքը կայունացնող ու ընկալելի կլինի ՞ հասարակության համար։

– Ես կարծում եմ՝ այո՛, այսպես թե այնպես բավականին շոշափելի ու զգացվող հեղինակություն է ձեռք բերել՝ իր վարքով, հայտարարություններով, հանդիպումների ժամանակ իր կեցվածքով։ Եթե իր խոսքը լինի վճռական, ոչ թե կիսատ-պռատ, անկասկած նշանակություն ու ազդեցություն կունենա։