Հայաստանի հանդեպ ԵՄ հիմնարար շրջադարձը. դեսպանի կարծի՞ք, թե նոր իրողություն. «Ժամանակ»
«Ժամանակ» թերթը գրում է.
«Հայաստանում Եվրամիության դեսպան Պյոտր Սվիտալսկին հայտարարել է, որ
պատրաստ են ֆինանսական աջակցություն ցուցաբերել Հայաստանում դատական բարեփոխումների գործընթացին: Դեսպանի խոսքերով՝ քննարկվում է կամ երկարաժամկետ բյուջետային աջակցության տարբերակը՝ մի քանի տարի ծրագրով, կամ կարճաժամկետ ֆինանսական աջակցության տարբերակը: Միաժամանակ նա հայտարարել է, որ Եվրամիությունը Հայաստանին չի պարտադրում դատական ռեֆորմի որևէ մոդել:
Հայտնի է, որ վարչապետ Փաշինյանը դատական ռեֆորմ իրականացնելու ֆինանսական աջակցության տեսանկյունից ակնկալիք է արտահայտել՝ կապված դատավորների բարձր աշխատավարձի հետ: Նա շաբաթներ առաջ հայտարարել է, որ եվրոպական
գործընկերներին առաջարկել են օգնել աշխատավարձային վճարումների ֆինանսական օժանդակության հարցում՝ դիտարկելով բարձր աշխատավարձը
դատականանկախության երաշխիքներից մեկը:
Արդյո՞ք Պյոտր Սվիտալսկին խոսելով օժանդակության պատրաստականության մասին, նկատի ունի հենց այդ հանգամանքը: Մյուս կողմից, եթե նա խոսում է որևէ մոդել
չպարտագրելու մասին, արդյո՞ք նկատի ունի, որ Եվրոպան պատրաստ է օժանդակել առանց, այսպես ասած, իր մոդելային պատկերացումները պարտադրելու: Սա իրապես լուրջ խնդիր է երկու առումով:
Նախ, երբ խոսում ենք Հայաստանում անկախ արդարադատության մասին, ապա դա պետք է ենթադրի ոչ միայն ձայաստանի գործադիր և օրենսդիր, կամ որևէ
իշխանությունից անկախ, այլ նաև որևէ միջազգային սուբյեկտից անկախ դատական համակարգ: Ըստ այդմ, եթե Հայաստանի դատական համակարգը պետք է բարձր աշխատավարձ ստանա, բայց լինի եվրոպական որևէ պայմանի ենթակայության ներքո, ապա սա ոչ միայն դատական, այլ ընդհանրապես նաև քաղաքական լրջագույն խնդիր է նոր Հայաստանի համար, որը շղթայական ազդեցությամբ բերելու է խորքային ռեգիոնալ և աշխարհաքաղաքական խնդիրների, այդ թվում Նաև Եվրամիության կամ առնվազն ԵՄ մի շարք կարևոր պետությունների համար:
Ըստ այդմ, եթե դեսպան Սվիտալսկու երկու հայտարարությունները, որ պատրաստ են օժանդակել, միաժամանակ չեն ցանկանում որևէ մոդել պարտադրել, այսպես ասած՝
միասայր են իմաստով և խնդրի ընդգրկումով, ապա սա կարող է լինել միանգամայն ողջունելի և նշանակալից մոտեցում: Եվ այստեղ է նաև երկրորդ կարևոր հանգամանքը: Մոտ երկու տասնամյակ Եվրամիությունը Հայաստանի հետ աշխատել է հենց մոդելային ներդրման գերակայությամբ և դրա թե´ զուտ ոլորտային, թե´ քաղաքական էֆեկտիվության գրեթե զրոյականությունը ակնառու էր ասոցացման գործընթացը
անփառունակ տապալման տեսքով, որն ինքը ընդամենը հետևանք էր: Եվ մոդելային գերակայության սկզբունքի անարդյունավետության պատճառը լոկ այն չէր, որ իշխանությունը Հայաստանում կոռումպացված էր և ոչ լեգիտիմ»:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: