Մենք ընտանեկան բռնության կապակցությամբ մտահոգություն ենք հայտնել դեռևս 4-5 տարի առաջ. Գևորգ Դանիելյան
Մենք ընտանեկան բռնության կապակցությամբ մտահոգություն ենք հայտնել դեռևս 4-5 տարի առաջ: Այս մասին հուլիսի 12-ին «Ներքաղաքական իրադարձությունները Հայաստանում. Ստամբուլյան կոնվենցիան» թեմայով քննարկման շրջանակում ասաց իրավագիտության դոկտոր, արդարադատության նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանը:
Նրա խոսքով՝ չպետք է մտածել, որ մենք հենց նոր արթնացել ու սկսել ենք խոսել Ստամբուլյան կոնվենցիայի մասին: Նա նշեց, որ իշխանությունները հաճախ են խոսում դրույթի մասին, որի համաձայն պետք է հարգել խտրականությունը բացառող սկզբունքը, մինչդեռ բուն կոնվենցիան հիմնված է խտրականության վրա: «Օրինակ՝ անհասկանալի է, թե ինչու դրա մեջ դրույթ կա, որի համաձայն պետք է արտոնություն տալ զույգերին: Այսինքն՝ եթե մարդիկ զույգ չեն, նրանք բռնությունից պաշտպանվա՞ծ են: Եթե մենք հավասարեցնում ենք ամուսիններին, որոնք դառնում են ընտանիքում բռնության զոհ, և զույգերին, ապա այս կարգավիճակը պետք է տարածվի նաև մյուսների վրա»,- նշեց իրավաբանը: Նա նկատեց, որ հաշվի չեն առնվում նաև երեխաների իրավունքները, եթե ուշադրության առնենք այն, որ ըստ վիճակագրության՝ նույնասեռական ամուսնություններում երեխաների 70 տոկոսը բախվում է հոգեբանական խնդիրների: «Փոքր երեխան չի կարող որոշել, թե իր համար ինչն է լավ, իսկ մեր որոշումները պետք է հիմնված լինեն փորձագիտական գնահատականների վրա»,- պարզաբանեց Դանիելյանը:
Իրավաբանը հայտարարեց, որ իշխանությունների ինքնավստահությունը հասկանալի է, բայց դա բավարար չէ, հատկապես եթե եզրահանգումները իրավունքի հետ ոչ մի կապ չունեն: «Նրանք կարող են պնդել, որ ընտանիքի մոդելը չի խաթարվի, սակայն պետք է հասկանալ, որ կոնվենցիայի վավերացումից հետո որևիցե տեսակետ ոչ մի նշանակություն չի ունենա: Այդ պահից սկսած բոլոր տեսակետները երկրորդական կդառնան»,- եզրափակեց փորձագետը:
Հիշեցնենք, որ Հայաստանը 2018 թվականի հունվարի 18-ին Ստրասբուրգում ստորագրել է Եվրոպայի խորհրդի միջազգային համաձայնագիրը ընդդեմ կանանց նկատմամբ բռնության և ընտանիքում բռնության, որն ավելի հայտնի է Ստամբուլյան կոնվենցիա անունով: Համաձայնագրի ստորագրումը հանրության կողմից ոչ միանշանակ էր ընդունվել, քանի որ կոնվենցիայի որոշ դրույթներ, մի շարք փորձագետների կարծիքով, ոչ միայն ուղղված են հայկական ավանդույթների և արժեքների կործանմանը, այլև հակասում են երկրի Սահմանադրությանը: