ՕԵԿ-ը վերածում են տարածքի կռիվ տվող ՀԿ-ի

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «ՕԵԿ-ն աստիճանաբար վերածվում է ապաքաղաքական երևույթի: Եթե մի կուսակցությունում թիվ մեկ հարց է դարձել գարաժի տեղի համար պայքարը բարձրագույն կրթական հաստատության հետ, այլևս ի՞նչ մտածես տվյալ կուսակցության մասին:
ՕԵԿ-ականները մի քանի օր առաջ իրենց հանրահավաքում հայտարարում էին, որ բոլորի հետ պայքարելու են անհիմն թանկացումների դեմ, իսկ հիմա բոլորի դեմ են պայքարում (դիցուք' Ագրարային համալսարանի ղեկավարության և ուսանողության) հանուն ՕԵԿ-ի կամ Արթուր Բաղասարյանի ապօրինի տարածքի:

Խոստովանենք. սարուձոր կա՝ մի դեպքում, ընդդիմադիր հեղափոխական կեցվածքի և, մյուս դեպքում' սովորական կենցաղային վեճի միջև: Ի դեպ, վերոհիշյալ համալսարանի ռեկտորն էլ քաղաքական առումով մի բարի պտուղ չէ: Ինչպես ասում են' ՕԵԿ-ն ու համալսարանն իրար արժեն: Որտեղից էլ գտե՞լ են իրար ու տեղավորվել այդքան հարմար:
Ի՞նչն էր խանգարում համալսարանի ռեկտորին ՕԵԿ-ին վռնդել սեփական տարածքից այն օրերին, երբ կուսակցությունը ՀՀԿ-ի համհարզն (համավորիկ հարսը) էր կոալիցիայում: Պատասխանը մեկն է' Հայաստանի նման երկրներում ԱԱԽ քարտուղարին ու իշխանական կուսակցությանը, սովորաբար, չեն վռնդում: Ավելին, սողում են այդպիսիների առաջ:

Իսկ հիմա, երբ ՕԵԿ-ն այլևս իշխանություն չէ, համալսարանին, կարծես, պետք չէ, և ռեկտորը բուհը ոտքի է հանել՝ գյուղտեխնիկայի ցուցադրության համար նախատեսված տարածքն Արթուր Բաղդասարյանից հետ ստանալու նպատակով:
ՕԵԿ-ն էլ կատաղի դիմադրում է, թեև ճիշտն այս դեպքում թքել-հեռանալը կլիներ, որովհետև խնդրո առարկա տարածքն առնվազն պապենական ժառանգություն չէ կամ արյուն-քրտինքով կառուցած մի բան:

Ագրարային համալսարանի առաջին կուրսի ուսանողին էլ անգամ պարզ է, որ իրենց ռեկտորն ու հարգարժան քաղաքական գործիչ Արթուր Բաղդասարյանը կարող էին հարցը կարգավորել ռեկտորի կաբինետում և ձեռքսեղմումով հեռանալ միմյանցից: Բայց արի ու տես, որ ոչ ռեկտորը և ոչ էլ Արթուր Բաղդասարյանն այդ հասարակ բանը գլխի չեն ընկել ու իրար դեմ բանակներ են հանել: Հատկապես ակտիվ է ՕԵԿ կանանց գունդը՝ ի դեմս Հեղինե Բիշարյանի:

Եվ եթե տղամարդկանցից Հովհաննես Մարգարյանի առողջությունն ընդհանուր քաշքշուկի մեջ տեղի տվեց, ապա Հեղինեն մինչև վերջ մարտադաշտում մնաց, ու քիչ էր մնում երկաթյա ծանր ցանկապատն ընկներ նրա ոտքերին: Համալսարանի ռեկտորն է պատմում, թե ինչպես էր Հեղինե Բիշարյանը ոտքը խփում գետնին և սպառնում համալսարանի 200 տղամարդու' չվարանելով գեղեցիկ պիտակներ կպցնել նրանց: Էգ առյուծն արթնացել էր տիկնոջ մեջ, և նրան կանգնեցնելն այլևս անհնար էր:

Ինչո՞ւ է խաղարկվում այս տրագիկոմեդիան: Մեր կարծիքով' հարցը երկու պատասխան ունի, որոնցից յուրաքանչյուրը ճիշտ է, ու կապ ունի, թե որ կողմից ես մոտենում հարցին' իշխանությունների տեսանկյունի՞ց, թե՞ հասարակության և քաղաքական դաշտի ընդդիմադիր հատվածի: Եթե վերջիններիս տեսանկյունից ենք նայում, ապա միանշանակ է, որ այս թատրոնով ՕԵԿ-ը ձգտում է հաստատվել ընդդիմադիր դաշտում, զոհի, զրկվածի, լլկվածի կարգավիճակով' մենք ազնվորեն հանձնեցինք մեր պաշտոնները և դուրս եկանք կոալիցիայից, ու տեսեք, թե ինչ ճնշումների ենք ենթարկվում իշխանությունների կողմից:

Եթե սա թատրոն չէ, այլ իրական պայքար, ապա ո՞ւր են ՕԵԿ-ի 100 հազարանոց շարքերը, և ինչո՞ւ հիմա նստացույց չեն անում Ագրարային համալսարանի աստիճանների վրա, որպեսզի այդ համալսարանի երիտՀՀԿ-ական ուսանողությունը չհամարձակվի երկաթե ցանկապատը շուռ տալ ՕԵԿ փոխնախագահի վրա:
Այս ողջ քաշքշուկի մեջ, անշուշտ, իշխանությունն էլ իր շահն ունի և հետապնդում է այն, չզարմանաք՝ ՕԵԿ-ի ակտիվ աջակցությամբ: Նորություն ասած չենք լինի, եթե պնդենք, որ միշտ իշխանություններն են որոշել, թե ժամանակի որոշակի հատվածներում որտեղ պետք է լինեն Արթուր Բաղդասարյանն ու ՕԵԿ-ը' իշխանության մե՞ջ, թե՞ ընդդիմադիր դաշտում»: 

Առավել մանրամասն՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում: