Եվս մեկ ժողովուրդ դժբախտացրին կորեացիների, վիետնամցիների, արաբների ու աֆղանների նման

Համաշխարհային Երկրորդ պատերազմից հետո երկրագնդի վրա տեղի են ունեցել մի շարք համեմատաբար «փոքր» պատերազմներ։ Փոքր բառը գրեցի չակերտների մեջ, որովհետև պատերազմը մեծ ու փոքր չի լինում այդ պատերազմում զոհվածի կամ նրա հարազատի կամ այն ժողվրդի համար, ով ներքաշված է այդ «փոքր» կոչված պատերազմում։

Հիշենք նրանցից հիմնականները։
Կորեական պատերազմը, երբ երկրի հարավն ու հյուսիսը կռվում էին իրար դեմ։ Իրականում հյուսիսից հյուսցիների հետ կռվում էին ռուսները հարավցիների դեմ, իսկ նրանց հետ ուս ուսի տված միասին էլ կռվում էին ամերիկացիները։ Չնայած պատերազմը կոչվեց Կորեական, սակայն այն իրականում պատերազմ էր Սովետական Միության և ԱՄՆ-ի միջև։ Երկու կողմը պատերազմական իրական պայմաններում փորձարկում ու սրում էին իրենց նիզակներն ու նետ աղեղները և ապագա հնարավոր պատերազմի համար վարժեցնում էին իրենց զինվորներին ու հրամանատարներին։

Հաջորդ խոշոր պատերազմը Իսրյելա-Արաբականն էր։ Իսրայելին օգնում ու զինում էր ԱՄՆ-ը, իսկ արաբներին` ՍՍՀՄ-ը։ Այդ պատերազմը շարունակվում է առ այսօր և վերջը դեռ որ ոչ էլ երևում է։ Արաբներին ռուսների օգնությունը փոքրացել է շատ ու միակ երկիրը, որին նրանք լուրջ օգնում են նախկին ամբողջ արաբական աշխարհի փոխարեն մնացել է Սիրիան։

Հաջորդ «փոքր» պատերազմը Հարավային և Հյուսիսային Վիետնամների միջև էր, երբ արդեն չգիտեմ որ մեկին ԱՄՆ-ն էր օգնում ու իրականում նրա զինվորներն էին կռվում, իսկ մյուսին ՍՍՀՄ-ը։ Պատերազմի վերջը դրեցին ԱՄՆ-ի քաղաքացիները ԱՄՆ-ում ծայր առած հուժկու հակապատերազմական շարժումներով որոնց ղեկավարներից մեկն էլ ներկայիս պետքարտուղար Քերրին էր։ Մա իր քաղաքական կարիերան այդտեղից է սկսել։ Նա կռվել է նաև Վիետնամում, վետերան է համարվում։

Մյուս պատերազմը որտեղ երկրի իրար հակադիր ուժերի հետ միատեղ կռվել են ՍՍՀՄ զինվորները իսկ հակառակ կողմին էլ օգնել է ԱՄՆ-ը Աֆղանական պատերազմն է եղել որտեղ ՍՍՀՄ-ը չկարողացավ հաղթանակի հասնել թողեց, նահանջեց։ Հիմա այնտեղ կռվում են ՆԱՏՕ-ն ու ԱՄՆ-ը։ Ասեմ որ մինչև ռուսները Ավղանստանում կռվել է Անգլիան ու էլի գլուխ չի հանել այդ պատերազմից, ռուսների նման թողել է ու հեռացել այդ երկրից։ Աֆղանստանին հաղթելը մի քիչ դժվար է նաև ՆԱՏՕ-ի ու ԱՄՆ-ի համար, շատ մարտականորեն տրամադրված ժողովուրդ են աֆղանները ու դրանց հաղթել չի լինի։ Ասեմ, որ նրանք հիմնականում Ալեքսանդր Մակեդոնացու զինվորների հետնորդներն էն խառնված տաջիկական ցեղերի հետ։ Այսինքն` մաքուր արիական ժողովուրդ են։

Հիմա սկասվել է հերթական «փոքր» մի նոր պատերազմ՝ Ուկրաինականը։ Այն ոչնչով չի տարբերվում վերևում թվարկածս բոլոր «փոքր» պատերազմներից։ Նույն սցենարը, նույն գործող անձինք, նույն նպատակները։ Մի խոսքով նոր ոչ մի բան։ Հին տաշտակը հին պառավն ու հին ծերունին։ Ով ում մատ կանի, ով ում հերը կանիծի ոչ էլ կարևոր է։ Ուղղակի մի ժողովուրդ էլ դժբախտացրին կորեացիների, վիետնամցիների, արաբների ու աֆղանների նման։

Ինչ ասեմ, աշխարհը իմ վրա խելագար մարդու տպավորություն է թողնում ով մարդկության առաջ կանգնած կարևորագույն հիմնահարցերը թողած մարդասպանությամբ է զբաղվում։ Ինչքան մարդ կզոհվի այս պատերազմում հիմա դժվար է գնահատել։ Արդեն հազարների սահմանը անցել են։ Կմոտենան տասնյակ հազարներին թե այնքան խելամիտ կլինեն որ կանգ առնեն, թե Վիետնամի նման կսկսեն երկիրը վառել ֆոսֆորային ու չգիտեմ ինչ ռումբներով ու զոհերի թիվը կհասցնեն հարյուր հազարների, չեմ կարող ասել։

Ցավում եմ Ուկրաինայի համար, նրա ժողովրդի համար։ Ու վախենում եմ որ մեր մի եղունգաչափ երկիրն էլ չներքաշեն այդ մսաղացի մեջ։ Շատ եմ վախենում։

Համլետ Աբրահամյան, ֆեյսբուք