Մեդալի հակառակ կողմը

Դեպքերի մարդկային ընկալումը լինում է յուրովի, և դա բնական երևույթ կարելի համարել, քանզի յուրաքանչյուր ոք, իրենից ներկայացնելով առանձին ինդիվիդում, այդպես էլ պետք է վարվի դեպքի ընկալման ժամանակ: Սակայն կա դեպքերի ընկալման և դրա մասին կարծիք հայտնելու մի այնպիսի աստիճան, որտեղ պահպանվում է օբյեկտիվությունն ու դեպքերի մեկնաբանման անաչառությունը և կա նաև այդ աստիճանից դուրս դրսևորումներ, որոնք հատկապես վերջերս Հայաստանում սկսել են հաճախ հանդիպվել, և որն ամենաարատավորն է, ցավոք սրտի:

Դա այն է, որ երբ տեղի է ունենում ինչ-որ իրադարձություն, մեր հասարակության որոշ հատվածներ սկսում են իրենց կեղտոտ մեկնաբանություններով և վայրահաչոցներով սևացնել այն՝ առանց տեսնելու տվյալ իրադարձության իրական նշանակությունն ու դրա հիմքում ընկած դրական կողմերը:

Օրերս տեղեկատվություն տարածվեց, որ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հրամանագրով ՀՀ ԱԳՆ ղեկավար Էդվարդ Նալբանդյանը, ինչպես նաև Չինաստանի եւ Լաոսի խորհրդարանների նախագահները պարգեւատրվել են «ՌԴ-ի հետ բարեկամության եւ համագործակցության ամրապնդման գործում մեծ ներդրման համար»։

Վստահ կարելի է ասել, որ Չինաստանում և Լաոսում այս պարգևները մեծ ցնծությամբ են ընդունվել, քանզի այնտեղ գիտակցում են այդ պարգևի իրական արժեքը, այնինչ Հայաստանում որոշ մասսաներ, այս պարգևը դիտում են միայն բացասական անկյան տակ, սակայն պետք է նշել, որ եթե այդ պարգևը տրվեր Ատլանտյան օվկիանոսի ափերից՝ դա հաստատ կֆետիշացվեր այդ նույն մասսաների կողմից:

Այն, որ Պուտինը համաշխարհային քաղաքականության թիվ 1 դեմքն է՝ դա անտարակույս է, և ապացուցելու կարիք էլ չկա, քանզի հենց նույն ԱՄՆ-ի ժողովուրդը, որին նրա ղեկավարությունը անընդհատ ներարկում է հակապուտինյան թշնամանք, ցանկանում է, որ ԱՄՆ-ի ղեկին լինի Պուտինի նման հզոր քաղաքական գործիչ: Ընդունենք, սա քիչ բան չէ, երբ հակառակորդ երկրի ժողովուրդը քեզ ավելի շատ է ընդունում, քան իր ղեկավարին: Կամ, շատ հեռու չգնալով, հիշենք վերջին ռուս-թուրքական իրադարձությունները, երբ «փողոցի պոնյատներով» ապրող Էրդողանին Պուտինը ստիպեց ներողություն խնդրել և այդ կերպ նվաստանալ:

Կամ Սիրիան, երբ մինչև ռուսական օդուժի թատերաբեմ մտնելը ամեն ինչ շատ ավելի վատ էր, քան կա և այսօր ոչ մեկ, նույնիսկ ԱՄՆ-ն առանց Ռուսաստանի գործուն մասնակցության չի պատկերացնում սիրիական թնջուկի հանգուցալուծումը:
Եվ այս ամենից հետո էլ, երբ նման քաղաքական գործչից մեր արտգործնախարարը արժանի պարգև է ստանում, որոշ մարդիկ անուն են կպցնում առանց հասկանալու, թե հենց Էդվարդ Նալբանդյանի անմիջական ջանքերով ինչ մակարդակի են հասել հայ-ռուսական հարաբերություններն ու ակտիվ քաղաքական երկխոսությունն ամենատարբեր մակարդակներում:

Նույնիսկ մեր հյուսիսային հարևան Վրաստանի վարչապետ Կվիրիկաշվիլին պաշտոնապես արդեն բազմիցս հայտարարել է, որ Վրաստանը չի կարող զարգանալ առանց Ռուսաստանի հետ բնականոն հարաբերություններ հաստատելու, ու սա ասում է այն պարագայում, երբ իր երկիրը, ի տարբերություն Հայաստանի, Արևմուտքից ստանում է հսկայածավալ օժանդակություն ամենատարբեր առումներով, իսկ իր ժողովրդի մեծ մասի մոտ էլ Ռուսաստանն ընկալվում է ոխերիմ թշնամի և օկուպանտ:

Եվ այս ամենն էլ հաշվի առնելով՝ երբ էդվարդ Նալբանդյանը նմանտիպ մեծ ջանքեր է գործադրում Ռուսաստանի պես հզորագույն երկրի հետ կապերը ամրապնդելու համար, մենք շնորհակալ լինելու փոխարեն, նույնիսկ անուն ենք կպցնում, երբ այդ շնորհակալությունը հայտնում է ՌԴ նախագահը:

Ամեն դեպքում պետք է հիշել, որ մեդալը երկու կողմ է ունենում, և երբ դուք դիտում եք դրա՝ ձեզ դուր եկող կողմը, մի մոռացեք նաև դիտել մեդալի իրական և միևնույն ժամանակ շատ օբյեկտիվ կողմը:

Հայոց Տուն. ֆեյսբուք: