Ավետիսյաններին՝ ոչինչ, ռուս օդաչուի դիմաց՝ 5 միլիարդ դոլլար

Մի քանի օր առաջ ավարտեց Ավետիսյանների ընտանիքի սպանության քրեական գործի քննությունը դատարանում: Ինչպես և սպասվում էր, ճիվաղ Պերմյակովը դատապարտվեց ցմահ: Ես ինքս չեմ հավատում, որ Պերմյակովը միայնակ էր կատարել այդ զարհուրելի հանցագործությունը: Հիմա սրան չեմ ուզում անդրադառնալ: Ինձ երկու հարց է հետաքրքրում: Որտե՞ղ է իր պատիժը կրելու սույն ստահակը և ինչու մեր դատական ատյանը մերժեց Ավետիսյանների ընտանիքի իրավահաջորդների փոխհատուցման հայցի պահանջը:

Աշխարհի գրեթե բոլոր երկրներում հանցանք գործածը բացի ազատազրկումից նաև ֆինանսական «տույժի» է ենթարկվում: Դա ընդունված կարգ է: Իսկ եթե հանցանքը գործում է օտարերկրյա զինվորականը այլ երկրի տարածքում, ապա նրա կատարածի համար պատասխանատու է նաև նրա «հարազատ» երկիրը: Պերմյակովի պարագայում դա տեղի չունեցավ:

Մեր ռազմավարական գործընկերը գտավ, որ իր ստահակ քաղաքացուն ցմահ դատապարտելով` Հայաստանի և հատկապես Գյումրու բնակչությունը պետք է բավարարվի: Ու դա այն դեպքում, երբ Պերմյակովի գործի քննության հետ մեկտեղ ռուսաստանյան ԶԼՄ-ները հպարտորեն տեղեկություններ տարածեցին, որ Թուրքիան ՌԴ-ին վճարելու է 5 միլիարդ դոլլար փոխհատուցում՝ անցյալ տարվա նոյեմբերի 24-ին Սիրիայի օդային տարածքում թուրքական ռազմական օդուժի կողմից կողծանված СУ-24 ինքնաթիռի և օդաչու Օլեգ Պեշկովի մահվան դիմաց:

Այսինքն, ՌԴ-ն ահաբեկիչների կողմից սպանված ռուս օդաչուի և խոցված ինքնաթիռի դիմաց Անկարայից ստանալու է ահռելի փոխհատուցում, իսկ գյումրեցի Ավետիսյանների ընտանիքի իրավահաջորդներին մտադրություն չունի ոչինչ փոխհատուցել: Ու դա այն դեպքում, երբ ահաբեկիչ Պերմյակովը յոթ մարդ է սպանել, որոնցից երկուսը՝ անչափահասներ էին:

Սա՞ է ռազմավարական գործընկերությունը: Սա ավելի շատ հիշեցնում է միջնադարում ընդունված ճորտի և սենյորի հարաբերությունները:

Ես այս ամենում մեղադրում եմ մեզ: Քանի որ մենք ենք երես տվել սրանց այս աստիճան: Մենք ենք բազում անգամ աչք փակել ռուս զինվորականների հանցագործությունների վրա (վրաերթեր, երեխաների մահվան դեպքը Վահրամաբերդ գյուղում և այլն), որից էլ սրանք այս աստիճան լկտիացան:

Ես մի բան եմ հասկացել: Որքան վատ և անհարգալից ես վերաբերվում պաշտոնական Մոսկվային, այնքան նա ավելի լավ և հարգալից է վերաբերվում իրեն վատ վերաբերվողներին:

Ադրբեջանը 2012 թ-ի դեկտեմբերին դուրս շպրտեց ռուսներին Գաբալայի ՌԼԿ-ից, որից հետո դարձավ ՌԴ-ի ամենակարևոր գործընկերը Հարավային Կովկասում: Իսկ մենք այդ ընթացքում մեր սուղ միջոցներից ահռելի գումարներ ենք հատկացնում ՌԴ ռազմաբազայի համար, որի ծախսերի 50% իր վրա է վերցրել ՀՀ-ն:

Պաշտոնական Մոսկվայի Ավետիսյանների իրավահաջորդներին ֆինանսական փոխհատուցում չտրամադրելը նշանակում է այն, որ ռուսական կողմը չի կարող մեզ երաշխավորել, որ իր ռազմաբազայում նոր «պերմյակովներ» ի հայտ չեն գալու հետագայում, որոնց դիմաց նա կպարտավորվի նաև ֆինասնապես պատիժ կրել:

Հ.Գ.Մոսկվայում շատ են սիրում բարբաջել Հայաստանում հակառուսական տրամադրությունների մասին: Սակայն բացարձակ չեն սիրում ընդունել, որ այդ տրամադրությունների սերմանողը հենց պաշտոնական Մոսկվայի բիրտ և անհասկանալի քաղաքականությունն է Հայաստանի նկատմամբ:

Գագիկ Համբարյան, Ֆեյսբուք: