Ամեն ինչի քաղաքականացումը վերջիվերջո բերում է փակուղու, որը նման է թմրամոլությանը

Հաստատ հանդիպել եք մարդկանց, որոնք ձեր ցանկացած ապաքաղաքական կարծիքին կամ դատողությանը պատասխանում են ստանդարտ քաղաքականացված դատողությամբ: Նայում են ձեզ պարտիզանի բռնալ ֆաշիստի հայացքով և ասում. "Իսկ ինչու չեք խոսում իշխանությունների/օլիգարխների "..." մասին": Բազմակետի փոխարեն կարող է լինել ցանկացած վատ բան՝ սկսած թալանից վերջացրած ընտրություններով: Նրանց պատասխանը, որպես կանոն, ոչ մի ընդհանուր բան չունի Ձեր հնչեցրած մտքի հետ, բայց ունիվերսալ է..օրինակ... Դուք ասում եք...

***
-Անհրաժեշտ է բարձրացնել դասախոսների աշխատավարձը...
- Իսկ ինչու չեք խոսում իշխանությունների ընտրակեղծիքների և օֆշորների մասին...

***
-Եվրոտեսիլը անտեղի ծախս է, ավելի լավ կլինի այդ գումարները ավելի կարիքավորներին ուղղել:
-Ավելի լավ է խոսեք իշխանությունների կամայականությունների մասին:

***
- Ընկեր, մոռացաք վերադարձնել մանրը...
-Ախպերս, մեծամեծերը միլիոններ են թալանում, ձեն չեք հանում, 500 դրամի համար բազառ էք անում...Իսկ ինչու չեք խոսում իշխանությունների....

***
- Ձեր մեքենան խանգառում է, փակել է գառաժի մուտքը..
- ինչու չեք խոսում իշխանությունների/օլիգարխների ...

***
- Մենք պետք է լուրջ խոսենք, այլևս այսպես չի կարող շարունակվել, մենք պետք է բաժանվենք:

-Իսկ ինչու չես խոսում ավազակապետության դեմ պայքարելու մասին...
Այս մարդկանց կարծիքով ցանկացած մարդ, իր օրը սկսելուց առաջ, պարտավոր է թվարկել պաշտոնյաների, օլիգարխների անխտիր բոլոր մեղքերը: Հակառակ դեպքում հանդիսանում է նրանց հանցակիցը, կամակատարը և այրվելու է դժողքում հավիտյանս հավիտենից:

Միգուցե սա կոլեկտիվ կրոնական խոստովանության տարբերակ է, բայց ուրիշների մեղքերի փոխարեն: Միգուցե եթե ցանկացած թեմայի քաղաքականացումը իրականությունից փախուստի տարբերակ է, քանի որ պրոբլեմի պատասխանատուն, պատճառը և հաղթահարողը դառնում է ոչ թե հասարակությունը այլ ինչ-որ այլ "օտար" սուբյեկտ:

Այսպիսի խոսակցություններից հետո տպավորություն է ստեղծվում, որ վերելակի մեջ միզում են բացառապես պատգամավորները, իսկ մեքենաները մեխով խազում են միմիայն նախարարները:
Ամեն ինչի քաղաքականացումը վերջիվերջո բերում է փակուղու, որը նման է թմրամոլությանը: Որքան ավելի շատ են քաղաքականացվում սոցիալ-կենցաղային խնդիրները այնքան ավելի դժվար է դրանց ինքնուրույն հաղթահարումը:

Բայց ես գտել եմ այսպիսի մարդկանց չեզոքացնելու մեթոդը: Նախքան նրանք սկսեն խոսել, ուշադիր նայեք նրանց աջքերին ու վստահ ձայնով ասեք.

-Իսկ ինչու չեք խոսում օլիգարխների կամ իշխանությունների դեմ...
Այս կախարդական խոսքերից հետո նրանց մոտ առաջանում է կոգնիտիվ դիսոնանս, անձի երկատվածություն, ընկճախտ և սուպոր, շնչառությունը արագանում է, բիբերը լայնանում...
Այդ խոսքերից հետո նրանք իրենց զգում են հրեշավոր անարդարության զոհ, միևնույն ժամանակ ենթագիտակցորեն ընդունում են իրենց մեղքը՝ փորձում են միևնույն ժամանակ արդարանալ և ըմբոստանալ:

Վահե Գալստյան. Ֆեյսբուք